Rada Programowa Wrocławskiego Domu Literatury

Rada Programowa WDL jest organem doradczym. Jej skład tworzą osoby powoływane przez Prezydenta Wrocławia na wniosek środowisk twórczych i literackich. Kadencja Rady trwa 5 lat, obecnie w jej skład wchodzą:

Stanisław Bereś – profesor zwyczajny Uniwersytetu Wrocławskiego, wykładowca w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej UWr, historyk literatury, krytyk, eseista, poeta i tłumacz. W latach 1979–1987 wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej; 1987–1993 na Uniwersytecie Charles’a de Gaulle’a w Lille. Redaktor Telewizyjnych Wiadomości Literackich oraz magazynu kulturalnego Latarnik; członek jury Nagrody Literackiej Nike i Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angelus; redaktor naczelny serii Biblioteka Narodowa. Opublikował dwadzieścia siedem książek, m.in.: Rozmowy ze Stanisławem Lemem, Pół wieku czyśćca. Rozmowy z Tadeuszem Konwickim (pod pseud. Stanisław Nowicki), Ostatnia wileńska plejada. Szkice o poezji kręgu Żagarów, Poètes de l’apocalypse. Anthologie de poésie en polonais, hébreu et yiddish (1939–1945) (wraz z Danielem Beauvois, Jeanem-Marie Delmaire’em, Marylą Laurent); Uwięziony w śmierci. O twórczości Tadeusza Gajcego, Słownik dzieł i tematów literatury francuskiej (przekład wraz z Marylą Laurent), Tako rzecze… Lem, Historia i fantastyka. Rozmowy z Andrzejem Sapkowskim, Wojaczek wielokrotny. Wspomnienia, relacje, świadectwa.

Marcin Cieński – profesor Uniwersytetu Wrocławskiego, pracuje w Instytucie Filologii Polskiej. Historyk literatury, komparatysta, zajmuje się literaturą XVIII wieku oraz współczesną. Opublikował m.in.: Pejzaże oświeconych. Sposoby przedstawiania krajobrazu w literaturze polskiej w latach 1770-1830, Fredro (w serii „A to Polska właśnie…”, 2003), Literatura polskiego oświecenia wobec tradycji i Europy (2013). Dla serii Biblioteka Narodowa opracował Kubusia Fatalistę Denisa Diderota, był redaktorem naukowym polskiego tłumaczenia Literatury Europy. Historii literatury europejskiej (2009). Członek Rady Naukowej IBL PAN, Komitetu Nauk o Literaturze PAN oraz redakcji „Wieku Oświecenia”. Juror Literackiej nagrody Europy Środkowej Angelus.

Eugeniusz Dębski – urodził w Truskawcu, który wówczas znajdował się w województwie lwowskim, a to – w ZSRR, obecnie Ukraina. Od pomyślnie zdanych egzaminów wstępnych na wrocławską rusycystykę mieszka we Wrocławiu. Na swoim koncie ma kilkanaście powieści z nurtu SF i fantasy, thriller SF, melanże powieści sensacyjnych i fantastycznych. Niemal setka napisanych opowiadań opublikowana została na łamach „Fantastyki”, „Nowej Fantastyki”, „Fenixa”, „Portalu”, „Magazynu Fantastycznego” i „Science Fiction” – kilka z nich zostało przetłumaczonych na niemiecki, węgierski, czeski i rosyjski. Tłumaczy fantastykę rosyjską: Bułyczow, Pierumow, Wasiljew, Rybakow, Jes’kow, Łazarczuk, Loginow, Kamsza, Ugriumowa, Oldie, Kudriawcew i innych.

Urszula Glensk – profesor Uniwersytetu Wrocławskiego, zajmuje się literaturą dokumentarną i krytyką literacką. Wykłada w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej. Jest laureatką Nagrody Prezesa Rady Ministrów za „wysoko ocenioną” habilitację. Autorka pięciu książek i kilkudziesięciu artykułów naukowych. Za Historię słabych. Reportaż i życie w Dwudziestoleciu 1918-1939 (2014) otrzymała Nagrodę Historyczną „Polityki” w dziale prac naukowych i popularnonaukowych. Ostatnio opublikowała biografię Hirszfeldowie. Zrozumieć krew (2018), która była nominowana do Nagrody Literackiej Nike. Od roku 2019 jurorka Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angelus.

Karol Maliszewski – profesor na Uniwersytecie Wrocławskim, krytyk literacki, poeta, prozaik. Pracuje w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej UWr. Opublikował osiem zbiorów wierszy, w tym – Potrawy pośmiertne i Ody odbite oraz siedem książek prozatorskich, m.in. Faramucha  (nominowana do Paszportu Polityki), Sajgon, Manekiny, Przemyśl-Szczecin (nominowana do Śląskiego Wawrzynu Literackiego). W roku 1999 ukazała się jego książka krytycznoliteracka pt. Nasi klasycyści, nasi barbarzyńcy, a w 2001 druga książka tego typu, zatytułowana Zwierzę na J. Szkice o wierszach i ludziach. Następnie wydał: Rozproszone głosy. Notatki krytyka (nominowana do Nagrody Nike), Po debiucie, Pociąg do literatury. Jest współautorem podręcznika Jak zostać pisarzem.

Andrzej Ociepa –  historyk (Uniwersytet Wrocławski 1980), ukończył także studia podyplomowe z zarządzania  i  marketingu  oraz Akademię  Liderów  Kultury  Uniwersytetu  Ekonomicznego  w Krakowie. Współpomysłodawca zorganizowania we Wrocławiu w 2017 Światowego Kongresu Bibliotekarstwa i Informacji IFLA, który jest największym i najważniejszym w świecie wydarzeniem związanym  z  bibliotekarstwem  i  informacją  naukową. Odznaczony  Brązowym  Krzyżem  Zasługi oraz  Medalem „W  dowód  uznania” przyznanym przez Zarząd  Główny Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich. Członek Krajowej Rady Bibliotecznej przy Ministrze Kultury i Dziedzictwa Narodowego (od 2009), Rady Naukowej Biblioteki Narodowej (od 2011) oraz Rady Programowej Radia Wrocław S.A. Od  2000  r. dyrektor  Miejskiej  Biblioteki  Publicznej  we  Wrocławiu. W 2002  Biblioteka wygrała konkurs ogłoszony przez Fundację Bertelsmanna na stworzenie pierwszej w Polsce Biblioteki dla Młodych – Mediateki.  W  2005  MBP  jako  pierwsza  w  Polsce  przygotowała  Strategię  rozwoju samorządowych  bibliotek  we  Wrocławiu  do  2012,  która  została  przyjęta  przez  Radę  Miejską Wrocławia. 

Anna Szarycz – studiowała na University of New England, University of Sydney i Australian Catholic University, absolwentka polsko-francuskich studiów na Akademii Medycznej we Wrocławiu i XIII Uniwersytecie Paryskim. Pracę zawodową rozpoczęła pod koniec lat osiemdziesiątych od działalności charytatywnej na rzecz chorych (między innymi trędowatych) w Papui Nowej Gwinei, Indiach oraz Ghanie. Równolegle pracowała w Australii jako pielęgniarka w domu pomocy społecznej oraz kilku szpitalach. W miarę nabywanej wiedzy i doświadczenia została edukatorem klinicznym, zajmującym się szkoleniem kadr na Australijskim Uniwersytecie Katolickim oraz na rzecz projektu realizowanego przez rząd federalny w stanie Nowa Południowa Walia. W roku 1999 została szefem Scalabrini Village Ltd, organizacji prowadzącej 11 instytucji opieki medycznej w Sydney. W roku 2002 wróciła do Wrocławia, gdzie została doradcą prezydenta ds. rozwoju organizacji, a wkrótce potem wiceprezydent odpowiedzialną za realizację całości polityki społecznej miasta.

Olga Tokarczuk – jedna z najwybitniejszych żyjących polskich pisarek, eseistka, poetka, autorka scenariuszy. Studiowała psychologię na Uniwersytecie Warszawskim. Jako powieściopisarka debiutowała w 1993 roku Podróżą ludzi Księgi, od tego czasu opublikowała kilkanaście książek, wielokrotnie nagradzanych i tłumaczonych na wiele języków. Mieszka we Wrocławiu i w Krajanowie koło Nowej Rudy. Tokarczuk jest laureatką wielu nagród, w tym m.in. Nagrody Fundacji im. Kościelskich (1997), Paszportu „Polityki” (1997), Nagrody Kulturalnej Śląska (2003), Nagrody Miast Partnerskich Torunia i Getyngi im. Samuela Bogumiła Lindego (2008) oraz Uznamskiej Nagrody Literackiej (2012). Sześciokrotnie nominowana do literackiej nagrody Nike, którą otrzymała dwukrotnie, w 2008 roku za powieść Bieguni oraz w 2015 roku za Księgi Jakubowe. Pięć razy otrzymała Nike czytelników. Za Dom dzienny, dom nocny uhonorowana prestiżową nagrodą „Brücke Berlin”-Preis (2002), była także nominowana do International IMPAC Dublin Literary Award (2004). W maju 2018 wraz z tłumaczką Jennifer Croft otrzymała Man Booker International Prize za angielskie wydanie powieści Bieguni – Flights, tym samy została pierwszą polską laureatką tej nagrody. W październiku 2019 roku otrzymała Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury.

Andrzej Zawada – historyk literatury, krytyk, eseista. Profesor zwyczajny na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego, dyrektor Instytutu Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej (2005-2016). Zajmuje się literaturą polską XX wieku i współczesną, zagadnieniami zbiorowej pamięci symbolicznej, procesami komunikacji interkulturowej. Autor książek o literaturze: Gra w ludowe, Wszystko pokruszone, Dwudziestolecie literackie, Mit czy świadectwo?, Literackie półwiecze 1939-1989, Oset, pokrzywa, monografii Jarosław Iwaszkiewicz, Miłosz. Opublikował dwa zbiorki poetyckie: Dziecię nomadów, Murzynek. W esejach opisywał przemianę kulturowej tożsamości mieszkańców Ziem Zachodnich: Bresław, Dolny Śląsk, ziemia spotkania, Pochwała prowincji, Drugi Bresław. Członek jury Nagrody Literackiej Europy Środkowej Angelus (2006-2015), juror Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius (od 2016). Dyrektor Wrocławskiego Domu Literatury (2016/17). Należy do PEN Clubu, Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, Association Internationale des Critiques.