27 sierpnia Michał Nogaś porozmawia z prozaiczką i krytyczką literacką Ingą Iwasiów o jej najnowszej książce „Późne życie” (Wydawnictwo Drzazgi), którą Zyta Rudzka rekomenduje takimi słowami: „»Późne życie« nie ma w sobie nic z kapitulacji. Ta powieść to zapis egzystencjalnej walki. Inga Iwasiów stworzyła polifonię, która nie roniąc pojedynczego głosu, radykalizuje moc chóru i rozbraja tanatyczną wizję świata. Znakomita robota pisarska”. Czego jeszcze dowiemy się o tej powieści podczas spotkanie w Prozie – klubie Wrocławskiego Domu Literatury? Redaktor Michał Nogaś z pewnością szykuje kilka zaskakujących pytań, a i tradycyjnie odda możliwość ich zadawania także czytelnikom. Warto przyjść i się samemu przekonać! Rozmowa odbędzie się w ramach cyklu „Czytał Michał Nogaś (w Prozie)” organizowanego wspólnie przez Wrocławski Dom Literatury i Radio Nowy Świat.
📌Czas: niedziela 27 sierpnia godz. 19.00
📌Miejsce: Klub Proza I Wrocławski Dom Literatury (Przejście Garncarskie 2)
Wstęp wolny
Rozmowy na żywo będzie można słuchać w Prozie oraz na antenie Radia Nowy Świat. Natomiast w kolejnym tygodniu nagranie pojawi się na facebookowych stronach Wrocławskiego Domu Literatury, Wrocławia Miasta Literatury UNESCO, Klubu Proza i Radia Nowy Świat.
O autorce: Inga Iwasiów – prozaiczka, literaturoznawczyni, krytyczka literacka, nauczycielka akademicka, aktywistka. Autorka powieści: „Bambino”, „Ku słońcu”, „Na krótko”, „W powietrzu”, „Pięćdziesiątka”, „Kroniki oporu i miłości”; zbioru felietonów „Blogotony”; książki autobiograficznej „Umarł mi. Notatnik żałoby”; dramatu „Dziecko”. Od 2021 roku felietonistka „Dużego Formatu”.
O prowadzącym: Michał Nogaś – dziennikarz „Gazety Wyborczej”, w latach 2000-2016 związany z Programem III Polskiego Radia, a od 2020 z Radiem Nowy Świat. Twórca i gospodarz audycji Czytał Michał Nogaś w Radio Nowy Świat. Autor książki „Z niejednej półki. Wywiady”, zbioru rozmów z pisarkami i pisarzami z całego świata.
O książce: W tej rozpisanej na wiele głosów prozie, której bohaterami są mieszkańcy pewnej nadbałtyckiej osady, przyglądamy się małym i wielkim apokalipsom, lokalnym i globalnym końcom – życia, przyrody, rzeczywistości w znanej dotąd postaci. Końcom powtarzalnym, jak jesienna zagłada tysięcy wyrzucanych na brzeg meduz, i zawsze niewczesnym, jak śmierć kogoś bliskiego. Wreszcie – strategiom przetrwania w obliczu kryzysu i permanentnego stanu wyjątkowego. Powieść Ingi Iwasiów, przypominająca raport z oblężonego świata, niepokoi, bo diagnozuje nasze lęki, zaskakuje, bo podsuwa co rusz inny punkt widzenia, a jednocześnie dodaje otuchy, bo dopuszcza możliwość, że w kresie zawiera się nowy początek.